Lęk, depresja i nerwica, rozpoznanie i leczenie
Osoby cierpiące z powodu lęku, depresji, nerwicy, zaburzeń psychosomatycznych mogą uzyskać skuteczną pomoc podejmując psychoterapię psychodynamiczną.
Zdrowa osoba doświadcza w swoim życiu całej gamy uczuć. Zdarza się nawet, że jedno lub kilka spośród nich może przez jakiś czas dominować, jednak nie na tyle, by osoba taka utraciła kontrolę nad swoim życiem. Oznacza to, że ktoś, kto przeżywa lęk, smutek, złość czy radość, potrafi zarazem dobrze kierować sobą, podejmuje decyzje, które raczej mają dla niego dobry skutek oraz ma energię do działania, którą spożytkowuje w dobrych dla siebie relacjach, w pracy (nie tylko zawodowej), w realizacji swoich zainteresowań oraz angażując się na rzecz innych.
Kiedy lęk, depresja, nerwica, smutek czy złość są problemem? Wówczas, gdy siła ich oddziaływania, czas ich trwania lub częstotliwość ich pojawiania się stają się cierpieniem dla przeżywającej te emocje osoby.
W takich przypadkach lęk potrafi opanować nawet całe życie – utrudnia lub uniemożliwia codzienne kontakty, wyjście z domu, pracę, realizację własnych zamierzeń. Lęk może mieć wiele postaci – są te zdawałoby się bardziej określone: lęk przed zdradą, lęk przed opuszczeniem, lęk przed samotnością, nieśmiałość czyli lęk w kontaktach z innymi ludźmi (fobia społeczna), lęk przed publiczną prezentacją np. wykładu. Niektórzy boją się rzeczy lub zdarzeń, których nie rozumieją, bo nie widzą żadnego związku z ich życiem: może to być podróż samolotem, przechodzenie przez most, korzystanie z windy, przebywanie w miejscach publicznych tj. galerie handlowe, lęk przed określonymi zwierzętami itp.
Lęk może również przejawiać się objawami fizycznymi, tj. kołatanie serca, pocenie się, drżenie, odczucia zimna i/lub gorąca, bóle i zawroty głowy. Może również przejawiać się w formach nagłych, tj. lęku napadowy, panika lub przewlekłych tj. agorafobia, nerwica.
Przewlekły stres może doprowadzić do pojawienia się różnych zaburzeń psychosomatycznych. Choroba psychosomatyczna powstaje na skutek oddziaływania różnych czynników psychicznych, do których oprócz stresu, należą: niedostateczna umiejętność w radzeniu sobie z negatywnymi emocjami takimi jak złość, gniew, frustracja; długotrwałe doświadczanie napięcia emocjonalnego, osobiste uwarunkowania.
Do typowych chorób psychosomatycznych należą:
Depresja jako stan przedłużającego się smutku, złości, apatii, braku motywacji do działania, poczucia utraty sensu własnych działań i decyzji, różnorodnych obaw, niechęci do kontaktów z innymi, nawet bliskim osobami, może skutecznie sparaliżować życie. Depresja o różnym nasileniu i podłożu jest ważnym wskazaniem do podjęcia psychoterapii, a czasami również farmakoterapii.
Depresja może towarzyszyć również chorobie somatycznej, która jest przewlekła, dotkliwie ogranicza możliwości chorego lub brak jest nadziei na pełne wyleczenie. Wymienić tu należy przede wszystkim: nowotwory, zespoły bólowe, chorobę Parkinsona, cukrzycę, udar mózgu, chorobę niedokrwienną serca oraz choroby tarczycy.
Dla osób borykających się z lękiem czy nerwicą, depresją lub zaburzeniami psychosomatycznymi psychoterapia może stać się bardzo pomocnym narzędziem w zrozumieniu sensu doświadczanego niepokoju, obaw lub paniki, oraz innych stanów emocjonalnych. To, co znane staje się bardziej bezpieczne. To, co było do tej pory zbyt trudne do przyjęcia może stać się konstruktywną częścią życia.